burada da sansur var!

Kuzeydeniz poz vermeyi pek seviyor. Kameralar ciktigi anda bir sevimlilik, bir guleryuzluluk... resmen poz veriyor ayol bu cocuk! inanmazsaniz asagidaki fotografa bakin. Biraz sansure ugradi ama, yine de kuzeyin yuzunde kamerayi farkettigi andaki degisimi gozlemleyebilirsiniz...

son gunlere dair birkac fotograf...

Su alisveris merkezlerinin tam orta yerine kurulan  jetonlu oyuncaklarla sonunda benim oglum da tanisti. Baslangicta, basina geleni algilayamadi cocugum tabii. Dinozorun uzerine oturdugunda biraz saskindi...

Ama, alismasi uzun surmedi. Gerci, oyuncagin pili de uzun surmedi. Bu oyuncaklar 50 centle calisiyor. Benimse yanimda ogun yalnizca bir 50 cent vardi. Bu seferlik boyle oldu, bir dahaki sefere daha hazirlikli gideriz artik.

Gordugunuz gibi oglusum artik cam onlerinde kendi basina takiliyor. Tam bir muhtar oldu, mahallemizin muhtari. Gideni goturuyor, geleni getiriyor. Her gecen arabaya da bikmadan her seferinde sasiriyor...

Bir de balonuna cok sasiriyor kuzeycik. Annanesi oglusumun ucan balonunun ipini kacirmis. Balon da tavana ucmus. Kuzey tavandaki balonu ilk gordugunde saskinliktan dilini yutucakti neredeyse. O ani hic unutmayacagim. Neyse... sonra alisti. Simdi soruyoruz oglusuma "balonun nerde" diye, keskin bir "ah!" sesi esliginde tavandaki balonunu gosteriyor. Bu da o anlardan biri iste.

Tum sirinligiyle bilgisayarima sirnasmaya calisiyor. Yer mi hic anadolu cocugu!

Fakat bakar misiniz su sevimlilige! Nasil yemesin simdi bu anadolu cocugu?

gunler yogun geciyor

Su aralar okul yasamim epeyce yogunlasti, o yuzden de kuzumun blogunu biraz ihmal ettim. Ama bugun birkac yeni fotograf ekleyecegim.

bir omur mutluluk halamiza...

Cumartesi gunu gune daha bir keyifli basladik. Uzakta olsak, yan yana paylasamasak da, heyecanli bir gundu bizim icin, cunku oglusumun biricik halasi evlendi. Biz katilamadik dugune ama yine de kutlamayi ihmal etmedik. Bu gunun serefine pastirmali pide yemege gittik. Gerci oglusumun pidecideki insanlari dikizlemekten boynu tutldu ama, yine de keyifli birgun gecirdik. Garson amcasi oglusumu kiz sanmasa daha bir keyifli olabilirdi  gunumuz! Donuste bir de oglusuma balon aldik bugunun kutlanmalik bir gun oldugunu bellegine kazimasi icin. Biz burdayiz ama, kalbimiz halacigimizin yaninda... Senceriyle birlikte bir omur mutluluk dileriz biricik halamiza...
Gunun ozeti fotograflarla, buyrunuz...

yeni bir hatirlatma

Oglusumla artik bir kutuphane ziyareti yapmanin zamani gelmistir. En kisa zamanda paylasacagim bu maceramizi da...

bir de video

oglum buyumus bile!

Mutfagin girisine taktigimiz parmakliklara yukseldiginde soyle bir baktim oglusuma, ne kadar buyumus!
Bakin..

Fusun teyzesi Kuzey'i yemeye geldi!

Dun Fusun teyzesi Kuzeycigi yemege geldi. Kuzey'in de bu durumdan hic sikayeti olmadi. Hatta canina minnet oldu, cunku Fusun teyzesi sayesinde uyku saatini de oyunla gecistirme sansina eristi. Binbir sirinlik ve cilveyle tesekkur etmeyi de ihmal etmedi taboo olgusum. Cok eglendi ve eglendirdi hepimizi. Keyfi pek bir yerindeydi. Aksam da saat 7 olmadan daldi gitti uykuya. Yine gel Fusun teyze!

Bir de fotograflarla...

ozetle...

Kisa bir Kuzey ozeti de geceyim gelmisken. Oglusum artik 11. ayina girdi. Halen emmeye devam ediyor. Yemek duzeni oturmus durumda sanirim. Uc ogun yemek yiyor. Bunun yaninda gunde bir kez meyve ve iki kez biberonda sut iciyor. Bir suredir gunduzleri emmek istemiyor, o yuzden ben de birgun onceden sagip dolaba koyuyorum ki ertesi gunu annanesi sut saatinde icirsin, ben de rahat rahat ders calismaya gidebileyim. Artik yalnizca sabah ve aksamlari emiyor Kuzeycik. Bakalim, ne zaman tumden birakacak emmeyi?

Kuzey biraz asabi bir cocuk olucak galiba. Istemedigi seyleri yaptirmaya calistigimizda cok fena azar isitiyoruz! Biz de elimizden geldigince onu zorlamamaya calisiyoruz, ama bazen oylesine azar isittigimiz de oluyor. Once bir azar cekiyor, hepimiz bir sasirioruz 'ne oldu ki simdi' diye, sonra da guluyor. Sanirim kendince bir oyun gelistirdi, bizi sasirtarak egleniyor... Oyun oynamayi cok seviyor benim oglum. Oyuncaklariyla kendi kendine oynamayi da seviyor ama, bizimle oynamayi bir baska seviyor. Ornegin yakalamaca oynarken, ya da saklambac oynarken kendinden geciyor. Simdilik bir fotograf koyuyorum buraya. Videolari cok yakinda...

Bir de, oglusum evdeyken cok neseli, oyuncu ve guleryuzlu bir bebekken, disari ciktigi anda dunyanin en ciddi adamina donusuyor. Kaslar catik izliyor dunyayi. Evdeyken kulaklarini agzina vardiracak durumlar, disaridayken hafiften gulumsetebiliyor ancak Kuzeycigi. Neden acaba? Dun oglusumu arabasiz gezmeye cikardik disari. Birazcik yurutelim istedik aksam yemeginden once. Ilk defa bir eliyle babasinin diger eliyle de annesinin elinden tutarak yurudu kuzum. Cok mutlu olduk!

kofteyle bezelye

Yine elimin altinda cok da ugrasmadan cabucak yukleyebilecegim bir video. Henuz yemek saati degil ama babasinin yemeginden atistiriyor Kuzey bey. Normalde atistirma yapmak pek huyu degildir Kuzeyin. Ama o seferlik cani cekti diye izin verdik. E ne yapalim, babasi da karsisinda yemeseydi...

ne zaman yurumeye baslar acaba?

Oglusum bir suredir sagdan soldan tutunarak yurumeye basladi. Tabii biz bu duruma cok sevindik, oglusumuz gelisiyor diye, fakat bizim icin cok da hayirli bir gelisme olmadi; Zira, Kuzeycik bu yeni becerisini hep kullanmak istiyor. Lakin koltuk kenralarina sigamayip her yerlere tasmak, bu ugurda bizi de yurutec niyetine kullanmak istiyor. Biz de seve seve uzerimize dusen rolu yerine getiriyoruz, yeter ki kuzeyimiz gelismeye devam etsin... Asagidaki video bir hafta oncesine ait. Simdilerde biraz daha ilerletti kuzucuk yurume isini. Ama halen kendini yurutecek bir cift ele gereksinim duyuyor. Acaba ne zaman baslar kendibasina yurumeye?

2011'in ilk misafirleri

Masamda kocaman bir tez duruyor, ve bu yaza kadar bitesi gerekiyor. Bitmesi icinde birinin onunla ilgilenmesi gerekiyor. Bu kisi de ne yazik ki ben oldugum icin bir suredir buradan uzak dustum. Sanirim bir sure daha buraya olan ilgilimi zor da olsa minimuma indirmem gerekiyor. Ama merak etmeyin, arada gelip guncellemeyi ihmal etmeyecegim herseye ragmen.

Gecen hafta Ozge'yle Omur geldi bize. Oglusumu cok ozlemisler, hasretine dayanamamislar. Geldiler... Kuzeycik de cok mutlu oldu. Teyzeleriyle oyunlar oynadi, kitaplar okudu, danslar etti. O kadar mutlu oldu ki, gunun sonunda bir de kocaman kucakladi onlari. Ilk defa anne-baba-annane disinda birilerine bu kadar icten sarildigini goruyorum oglumun. Hepimiz sasirdik. Teyzeleri de cok mutlu oldu... Iste bu guzel gunden birkac kare...

  

  

Omur teyze kitabi yanlis okuyunca
oglusum mudahale etmek zorunda kaldi. 

 

O kadar mutlu olduk ki.. yine gelin lutfen...

birkac hatirlatma notu - hem bana, hem size

Bir de unutmadan buraya hemen birkac not duseyim:
1. Oglusum kitap okumayi cok seviyor, annanesiyle birlikte cok keyifli okuma saatleri yapiyorlar.
2. Bugun ilk kez salincaga bindi. Evet evet, cocuk parkindaki kucuk cocuk salincagina. Ama gozu buyuk cocuk salincaklarinda ve onlara binen buyuk cocuklarda kaldi.
3. Annanesiyle dans etmeyi cok seviyor, slow dans. Ustelik de bunu cok ciddiye aliyor. Kimse de bolemiyor danslarini.
4. Semra teyze harika kuzey fotograflari cekmis. Kimisi siyah beyaz, kimisi de eskitilmis tarzda. Aralarinda anne-ogul fotograflari da var.

Buraya bunlari kendime hatirlatma olarak, ve de size siradaki videolarimizin icerikleri hakkinda bilgi versin diye yazdim. Yarin zaman ayiramayabilirim, birsuru isim yigildi yine, beni bekler. Masaustumu bir temizlemem gerek artik! Ama en kisa zamanda yeni bolumleri ekleyecegim. Bizi izlemekten vazgecmeyin...

bibi-bi en sonunda!

Haftalardir Kuzeye bu hareketi ogretmeye calisioruz. Hangi hareketi? Tabii baslik size bir anlam ifade etmedi, biliyorum. Ama videoyu izleyince anlayacaksiniz harketin ne oldugunu. Biz yapiyorduk, oglusum melmel bakiyordu bize... Sonunda, bugun, oglen yemegini yedirirken birden yapmaya basladi bu hareketi. Tabii hemen yapistim kameraya. Bu arada ne yedigini merak edenlere hemen izah edeyim. Annanesinin ozel sosuyla hazirlanmis spagetti. Oglusum bayildi bu spagettiye. Agzinda gorunen de makarna parcalari. Ondan once de bir kucuk kase tarhana corbasi icmisti, yine annane spesiyali. Yarasin ogluma, yesin yesin buyusun, tipis tipis yurusun...

Tabii onca yemege yer de acmak gerek bir yandan. Kimbilir aksama hangi super annane yemeklerinden olacak!?  Bu ani da kayitlara gecmek istedim ama ancak sonuna yetisebildim. Neyse, bu da bir fikir verir en azindan cocugumun neler cektigine dair...

top mu kitap mi?

Bugun bizim evde kimse oyun oynama modunda degil. Babamiz sozde top oynamak istiyor ama pek de istekli gorunmuyor. Kuzum kitap okumak istiyor, ama kimse ona eslik etmiyor. Yani, asagidaki videoda da gordugunuz gibi, bizim evde pek de olagan olmayan fazlaca durgun bir sabah geciriyoruz. Bir tek konusan inegimiz herzamanki heyecanini korumus; Onu da ikinci videoda izleyebilirsiniz. Aslinda bu iki video bir butundu, lakin ikiye bolmem gerekti. Zira blogger tek bir videonun cok buyuk oldugu kanisina vardi, sanirim (?)...

Iste bu da yukaridaki videonun devami, yani konusan inegimiz. Kuzeycim halen inegiyle ne yapmasi gerektigini cozemedi. Ya da kendince baska bir oyun uydurdu da, ben bunu kabullenemedim bir turlu.

potpori

Iste, bu videoyu da yeni hazirladim. Icinde dun gun icinde cekilmis video ve fotograflar var. Biraz karisik birsey oldu ama, yine de sevdim ben; Icinde biz variz ya...

konusan inek!

Oglusumun konusan, hatta sayi sayabilen bir inegi var. Gerci Kuzeycik henuz bu inegin nimetlerinin farkinda degil ama, umuyoruz ki yakinda farkeder! Her ne kadar asagidaki videonun sonunda 'senden ciftci olmaz!' diye sitem etsem de, halen umudum var...

merhaba 2011!

Yilin ilk videosunu bu sabah oglusum kahvaltisini ederken cektik. Buyrunuz...

Bir de, annanemiz guzel fotograflarimizi cekti. Onlari da biraraya getirip kayitlara gecirmek istedim. Aslinda gun boyunca cekilmis baska resimlerimiz de var. Ama onlari henuz bilgisayarima yukleyemedigim icin bu albumde yoklar. Ilk firsatta onlari da ekleyip yeniden yukleyecegim albumu. Simdilik bu kadar. Keyifli seyirler...

we wish you a happy new year

2010'un son yilini Chapel Hill'deki ailemizle birlikte gecirdik. Eksikler vardi tabii ama yine de guzel bir veda oldu gecen yila. Ozge, Aykut, Semra, Herman ve Omur'e yeniden yine tesekkur ederiz yanimizda olduklari icin. Gecenin en karlisi da oglusum oldu. Teyzeleri guzel guzel oyuncaklar almislar oglusuma, supriz. Artik oglusumun parti zamanlarinda cilgin muzikler yapabilecegi bir cift cingirdagi, ve hem ingilizce hem ispanyolca sayi sayabilen bir inegi var!
Dun geceye dair simdilik asagidaki videoyu yukluyorum yalnizca. Daha sonra yeni eklemeler yapacagim, donup bakmayi unutmayin!