Kuzeycik annaneyle birlikte geçen yaklaşık 2,5 senenin ardından kendi evine, hatta kendi odasına yerleşti. Taşınmamızın hemen ardından okula da başladı. Henüz 27 aylıktı okula başladığında. Bence halihazırda zaten gecikmiş olan tuvalet eğitimimiz okuldaki öğretmenlerini telkinleriyle biraz daha ötelendi. Kuzey için bu kadar çok yeniliğin fazla stres yaratacağını düşündüler. Ben buna katılmasam da, hemen gelir gelmez cadılık yapıyor gibi olmamak için kararlarına uydum. Lakin 3 hafta bekleyebildim bunun için. Sonra da okulu bilgilendirip yaz geçmeden bu işi bitirmek için kolları sıvadık.
Bir hafta boyunca bizim evde şenlik vardı. Kuzey hep çıplak dolaştı ki arada da olsun çişini, kakasını lazımlığa ya da tuvalete denk getirebilsin. Lazımlığa denk gelen her tuvalet için birbirinden çılgın danslar edildi, ödüller verildi. Tabii öyle beleşe olmaz bu işler. En büyük ödül de 'anne öpücüğü!'. Bizim evimizde anne öpücüğü neyseki çok kıymetli. Özellikle tuvalet işi babayla yapılan bir yarışa dönüştüyse... Anne öpücüğü asla babaya kaptırılmaz :) Böyle böyle 1 hafta geçirdik. Üzerine bir de çadır tatiline çıktık. 1 hafta ormanda yine çırıl çıplak kurumuş ağaç ve bitkileri suluyarak geçirdi Kuzeycik. Sonraki 1 haftayı da bu kez motel tatili olarak geçirdik. Ama sürekli açık havada ve denizde olmak Kuzey'in çiş ve kaka yapma kavramlarını iyice içselleştirmesine yaradı. Denizleri ve sahilleri için aynı şeyi söyleyemesem de, Muğlanın ormanları oğluma çok borçlu, sayesinde en değerli gübreyle beslendi 2 hafta boyunca. Eve döndüğümüzde artık çişimiz de kakamız da tuvaletteydi. Sonuç olarak 3 haftanın sonunda Kuzeycik çişini de kakasını da tuvalete yapmaya başladı, gece/gündüz hem de. Ne büyük bir gurur! Aferin oğluma!
