Sana ne!

Kuzeycik kendi tercihi üzerine okulda bale dersine katıldı. Aslında biz onu sanat dersine kayettirmiştik, el becerileri gelişsin, hem de hamur yoğurmak hoşuna gider diye. Fakat bizim oğlan birkaç katılımdan sonra sanat dersine gitmeyi reddetmiş ve kendi kendini baleye yazdırmış. Bize de bu karara saygı duymak düştü tabii. Akşamları kuzey bile bale dersi veriyor evde: 'birinci ayak buraya, ikinci ayak buraya, üçüncü ayak buraya, dördüncü ayak burayaaa (ayaklar adım oluyor galiba). sonraa bu ayağını öbürünün yanına kapatıyosuun. eller havayaaa ve eğiliyosun, 1, 2, 3, 4, 5, 6...'

Dün yine bale günüydü, fakat Kuzey bale yapmadıklarını söyledi. Neden diye sordum, 'sana ne' dedi! Çok şaşırdım. İlk defa böyle bir tepki alıyorum oğlumdan ve kulağıma inanamayıp sorumu yineledim. Bu kez de 'sana ne annee!' deyiverdi. Üzüldüm böyle söylemesine ve tabii hemen üzerine fazla düşmeden kısacık bir anne-oğul konuşması yapıverdik oracıkta: 'tatlım neden bana öyle dedin, ben sana hiç öyle bir cevap vermiyorum. Ben seni önemsiyorum o yüzden hep düzgün cevaplar veriyorum. sen de beni önemse lütfen...'