Kuzeycik birkaç aydır alışmış gibi görünüyordu okul düzenine, ya da kabullenmiş gibi. Fakat bugün yine epeyce bir zorlandık vedalaşırken. Hatta öncesinde başladı sızlanmalarımız. Kuzucuğum hafiften ateşli gibiydi geceden. Biraz da süzgün. Sabah uyanır uyanmaz 'yine okula mı gidicez anne?' diye sordu. Ve aldığı yanıttan gayet memnunsuz bir şekilde hazırlanmaya başladı. Bu arada sürekli okula gitmek istemediğini, benimle kalmak istediğini dile getirdi. Hatta en sonunda 'sen işe gitme artık anne' diye de istek yaptı. Okulda da sürdü bu durum tabii. Ayrılmak istemedi Kuzey. Ama en sonunda yine kaderine razı oldu ve tıpış tıpış gitti sınıfına...
Ne zor birşey bu sabah vedalaşmaları. Arada sorgulamıyor değilim, acaba önceliği tümüyle Kuzeyciğe mi vermeliyim?
No comments:
Post a Comment